Hier is de tweede produktie uit de keuken van La Sonanta, en die gaat over het fenomeen Myrddin.

Jazeker, het fenomeen. Ik heb gekeken, geluisterd en gevoeld en ik heb me laten verbazen, inspireren en verwonderen en me laten raken in mijn hart en in mijn ziel.
In dit artikel ga ik proberen om over te brengen wat hier aan de hand is, en meteen als ik dit schrijf weet ik dat ik dit niet kan. Ik kan er over schrijven, maar ik kan niet overbrengen wat hier werkelijk gebeurt. Het is zó uniek dat je dit produkt zelf zult moeten bekijken. Ik weet ook niet goed waar ik moet beginnen, maar laat ik dat eens doen met mijn eerste en tot nog toe enige ontmoeting met Myrddin. Dat is ruim vijftien jaar geleden in Córdoba bij een cursus van Manolo Sanlúcar. Daar zat hij helemaal achterin als jongen van vijftien jaar, stil en verlegen en niemand wist wie hij was. Het was op een van de laatste dagen van de 8-daagse cursus dat hij iets wilde laten beoordelen door Manolo en hij speelde een kort stukje dat hij “in de middagpauze” had geschreven. Ik herinner me het gevoel van totale verwondering van de hele groep over wat er bij dat jongetje naar buiten kwam. Hij voelde zich zichtbaar ongemakkelijk, een verlegen linkshandig spelende puber van 15 jaar uit België, met pukkels in zijn gezicht die hij achter zijn lange haren probeerde te verbergen. Maar toen hij begon te spelen hoorden we een nieuwe klank; mooi, melodieus, verleidelijk en origineel. Heel bijzonder, dat weet ik nog goed en ik wist toen ook dat ik vanzelf nog van hem zou horen. Dat heeft langer geduurd dan ik toen had verwacht, maar hier is hij dan, een volgroeid muzikant van wel een heel bijzonder kaliber.

DVD
Op de dvd staan de volgende items:
1. Introduktie
2. Technieken
3. Ama – Buleria
4. Osho – Soleá por Bulería
5. Calle Bolsa – Bulería
6. Interviews
7. Extras

De introduktie is kort, Myrddin stelt zich voor en hoopt dat de kijker veel plezier beleeft aan deze produktie. Er wordt melding gemaakt van het feit dat Myrddin linkshandig speelt maar dat het team besloten heeft om het beeld bij de nabewerking om te draaien, zodat wij gewoon een rechtshandige gitarist denken te zien. Dat vind ik een héle goede keuze in deze situatie en hier blijkt maar weer eens hoe de computer ons daarin van dienst kan zijn.
Er is gekozen voor een Engelstalige produktie. De vorige van Paco Fernández was natuurlijk in het Spaans en ik ben heel benieuwd hoe deze tweetaligheid in deze serie invloed zal hebben op het koopgedrag van de diverse klanten.

Techniek
De techniekoefeningen zijn onderverdeeld in drie niveaus. Het zijn mijns inziens speciale oefeningen die Myrddin zélf gebruikt om zijn eigen unieke speelstijl te ondersteunen en te voeden. Het feit dat het over alzapúa, picado, arpegio, tremolo, ligados en rasgueos gaat is niet zo bijzonder. Wél bijzonder is de inhoud van deze oefeningen. Ze zijn zeer specifiek ontworpen en van een uitermate hoge effektiviteit. Het is niet helemaal duidelijk wie ze heeft ontworpen, maar dat is hier ook eigenlijk niet zo belangrijk. Ze vormen zonder meer een hele goede aanvulling op (en misschien wel een gedeeltelijke vervanging van) je eigen techniekoefeningen.

Speelstukken.
De speelstukken zijn voor zover ik kan nagaan allemaal van Myrddin zelf. Ik zeg dit op deze manier omdat ik hier een aantal stukken hoor die door niemand anders geschreven kunnen zijn. Niemand speelt op deze manier en het bijzondere er aan is dat het zó puur flamenco en natuurlijk klinkt, dat je je afvraagt waarom je dit niet eerder gehoord hebt.
Myrddin maakt veel gebruik van omstemmingen voor zijn composities. Daar vertelt hij in het interview meer over. Dat blijkt een belangrijk onderdeel van zijn karakteristieke stijl. Technisch maakt hij heel veel gebruik van ligados (bindingen met de linkerhand) in combinatie met duimtechnieken van zijn rechterhand. Dat doet hij met een ongekende virtuositeit en daarmee tovert hij klanken en “riedels” waar je kippenvel van krijgt.
Het is juist in de langzaam gespeelde versies dat je werkelijk kunt zien hoe complex en uitgebreid deze riedels zijn. Vergeef me dit woordgebruik, het klinkt daardoor wat amateuristisch van mijn kant, maar dat is zeker niet de bedoeling, ik weet er gewoon geen andere naam voor.

Interviews
De interviews op deze DVD zijn echt héél bijzonder vind ik. Niets ten nadele van andere interviews, maar we worden hier getrakteerd op een gesprek met een ongebruikelijke diepgang waarbij je toegang krijgt tot het gevoels- en gedachtengoed van twee rasechte muzikanten, vader en zoon. Myrddin vertelt over zijn zeer opmerkelijke verloop van zijn muzikale leven binnen het evenzo bijzondere gezin en het huis dat helemaal afgeladen is met instrumenten. Uit zijn mimiek spreekt onverbloemd de intensiteit waarmee hij muziek ervaart en beleeft. Het is bij hem als een onderdeel van zijn totale biologische proces in zijn lichaam. Het is de geïncarneerde inspiratie die je maar zelden tegenkomt. Het interview met zijn vader is minstens zo interessant als dat van Myrddin zelf. Hij bespreekt hier zaken die ik nog nooit zo uitgelegd heb gekregen en die de diepte raken die nodig is om een echte muzikant te zijn. Ik wil hier niet teveel in detail treden, maar wat hij bijvoorbeeld vertelt over het onderwerp “schaamte” heeft bij mij iets dieps geraakt een een nieuw bewustwordingsproces in gang gezet.
Toen de dvd afgelopen was bleef ik een tijdlang stil op de bank zitten en ik werd me bewust van wat er allemaal door me heen ging. Het duizelde mij en ik voelde me geraakt tot in mijn ziel; een ervaring die ik maar een paar keer in mijn leven heb gehad.

Deze DVD is zoals Myrddin zelf zegt, een uitnodiging. Een handreiking om je een stukje mee te nemen op een nieuw pad in je muzikale ontwikkeling. Het is niet expliciet bedoeld om zijn stukken letterlijk over te nemen, al kan dat natuurlijk wel als je dat zou willen en daar is ook niets op tegen.

Puurheid
Wat ik opvallend vind in dit produkt is de verrassende puurheid van Myrddin. Er staat achter op het boek een quote over hem van de gitarist Rafael Riqueni in het engels vertaald: “In the depth of art you’re unique. I have never seen anything more authentic than this”.
In de jaren tachtig heb ik veel Spaanse gitaristen gezien die op zoek waren naar iets nieuws. De begane muzikale paden werden verlaten in de hoop om iets nieuws te kunnen scheppen zoals Paco de Lucía had gedaan met “Almoraima” en “Solo quiero caminar”. Daarbij waren er heel wat die zóver van de oorsprong afgingen dat ze verdwaalden. Het werd “anders om het anders zijn” en daarbij raakten ze vaak té ver verwijderd van de pure flamenco. Het bijzondere van Myrddin is dat hij iets nieuws schept zónder ook maar iets in te leveren aan de autenticiteit van de flamenco en van hemzelf. Eigenlijk wat Paco de Lucía heeft gedaan met Almoraima. De opvolger daarvan “Solo quiero caminar” was al een brug naar de jazzmuziek.
Almoraima is mijns inziens het meest pure en creatieve wat Paco (en wie dan ook) ooit geschapen heeft en als ik dit werk van Myrddin moet omschrijven voldoet dat aan dezelfde voorwaarden; Myrddin blijft volledig thuis en schept vanuit de diepte, al beweer ik niet dat het van hetzelfde niveau is als Almoraima.

Myrddin is iemand die het beste communiceert via zijn gitaar. Je ziet op de DVD dat spreken in het openbaar niet zijn grootste talent is. Ik zou hem geen baan geven als vertegenwoordiger van Ferrari, maar des te meer laat hij je horen, zien en voelen wat er in hem leeft als hij speelt. Dat is ook niet meer in woorden te vatten, maar des te beter te ervaren als je naar hem luistert. Hij heeft ondertussen drie CD’s op de markt en je kunt hem natuurlijk bewonderen op Youtube. Zijn website vind ik interessant en verrassend. Google “Myrddin de Cauter” en je vindt hem bovenaan.
Verder wil ik La Sonanta, Myrddin (en zijn vader) feliciteren met dit produkt dat anders is dan al die andere…

Ruud Stoop